♥ღ نی نی ما ღ♥

امام به علی می نگریست که ناگاه تیری به گلوی علی نشست و او را ذبح کرد.  حرمله بن کاهل اسدی با تیری علی را نشانه گرفته بود و ایشان را در دست امام ذبح کرد، آن حضرت دست خود را زیر گلوی علی گرفت، دستش پر از خون شد  و آن را به جانب آسمان پاشید. امام باقر (ع) فرمودند : هرگز قطره ای از آن خون به زمین نریخت.     کودکی که پر کشید و رفت خالی است جای کوچکش خاک کربلا همیشه ماند تشنه ی صدای کوچکش داشت غربتی همیشگی چشم آشنای کوچکش توی ذهن کربلا هنوز مانده رد پای کوچکش حرف های او بزرگ بود مثل دست های کوچکش ناخدای قلب های ماست قلب با خدای کوچکش (برگرفته از کتاب بهار ماندنی)  ...